Op een regenachtige dag stuitte een jongedame op een verdwaalde puppy bij de rivier. De pup zag er hongerig uit en at zelfs gras. De jongedame voedde de puppy en ze begon haar te volgen. De pup bleef echter achterom kijken en leek angstig. Pas toen de puppy de jongedame naar een teddybeer leidde, begreep ze zijn bezorgdheid. De pup wilde haar beervriendje niet achterlaten.
De jongedame pakte de teddybeer op en de pup volgde haar onmiddellijk. Ze nam de pup en de teddybeer mee in haar auto en de pup kroop met de beer onder de stoel. De vriendelijke vrouw bracht hen beiden naar huis. De puppy had een halsband, wat aangeeft dat ze een eigenaar had, maar het was onduidelijk of ze verdwaald of verlaten was.
De jongedame verzorgde de pup. Ze gaf de pup en haar beer een bad en behandelde een huidaandoening op haar rug. De pup en haar teddybeer waren onafscheidelijk. Ze krulden samen op een hondenmand en sliepen. Een paar dagen later ontving de jongedame een bericht van de eigenaar van de hond, die meer geïnteresseerd leek in geld dan in het welzijn van de hond. Om problemen te voorkomen, betaalde ze de eigenaar en adopteerde officieel de puppy die ze Harley noemde.
Harley werd levendiger en gelukkiger in haar nieuwe huis. Ze leerde zelfs zwemmen en begon met andere honden te spelen. Er deed zich echter een incident voor waarbij een andere hond Harley’s geliefde teddybeer verscheurde. De jongedame repareerde de beer snel en Harley’s geesten gingen weer omhoog.
Harley’s verhaal is een teder verhaal over liefde, loyaliteit en de band die kan ontstaan tussen een hond en zijn comfortartikelen. Het dient ook als een herinnering aan het belang van de zorg voor dieren en hen een liefdevol thuis te bieden.