Bultruggen hebben een van de langste migraties van alle zoogdieren op de planeet. Sommige soorten reizen een ongelooflijke 5.000 mijl van waar ze zich voeden naar waar ze broeden. Fin Island onderzoeksstation wetenschappers volgen Maan, de bultrug, al 15 jaar. Ze zien haar meestal in september als ze haar jaarlijkse reis van 3.000 mijl maakt van de ijskoude wateren van Canada tot de lauwe wateren van Hawaï.
Hawaii is waar ze geloof dat Moon is geboren, en ze keert daar elk jaar terug. Het is een verbazingwekkende traditie die van moeder op kalf wordt doorgegeven. Onderzoekers waren zelfs blij om te zien dat ze in 2020 van haar eigen kalf was bevallen.
YouTube
Maar toen ze Moon in september 2022 via dronefoto’s zagen, schrokken ze van wat ze zagen. Maan had een onnatuurlijke “S-vorm” in haar wervelkolom van haar rugvin tot aan haar toevalstreffer.
“Het was een van die ‘oh my God’-momenten toen we hoorden dat het Maan was. Het is niet zo dat ze scoliose heeft of iets dat zomaar uit de lucht kwam vallen. Ze werd getroffen door iets behoorlijk hards. Ik heb nog nooit zoiets gezien in mijn leven als onderzoeker,” zei Janie Wray, CEO en hoofdonderzoeker voor BC Whales.
Wetenschappers zeggen dat haar wervelkolom zo ernstig gebogen was omdat ze hoogstwaarschijnlijk tijdens haar migratiereis door een schip werd geraakt. Onderzoekers geloofden dat zonder het gebruik van haar staart, het zou zijn absoluut onmogelijk om tot nu toe te zwemmen. Maar tot hun verbazing zagen ze haar eerst voor de kust van Maui. Op de een of andere manier, ondanks haar ernstige dwarslaesie, ze kwam helemaal terug naar Hawaï.
Door haar vreselijke verwonding had ze waarschijnlijk veel pijn, maar toch slaagde ze erin om duizenden kilometers te migreren zonder zichzelf met haar staart te kunnen voortstuwen. Ze gebruikte letterlijk alleen haar borstvinnen om de schoolslag te doen. Het was tegelijkertijd ongelooflijk geweldig en absoluut hartverscheurend.
Facebook
“Deze migratie maakt deel uit van hun cultuur, hun traditie. Moon is waarschijnlijk geboren op Hawaï. En ze gaat gewoon elk jaar terug, want dat is wat haar moeder haar heeft geleerd. Het is doorgegeven van moeder op kalf. Dat is waarschijnlijk wat haar dreef om helemaal die kant op te reizen met haar verwonding,” zei Janie.
Hoewel ze op de een of andere manier in staat was om de reis te maken, arriveerde ze uitgemergeld en bedekt met walvisluizen. Ze had een aanzienlijk deel van haar vetreserves uitgegeven tijdens de reis, en nu is er geen voedselbron voor haar in de tropische wateren.
Dit hartverscheurende verhaal is een grimmige herinnering van de verwoestende effecten die botsingen kunnen hebben op walvissen. Dit is vooral essentieel om te onthouden in gebieden waarvan we weten dat walvissen het meest waarschijnlijk zijn. Het belangrijkste voor iedereen om te doen is om te vertragen en waakzaam te blijven.
