Bloedhond (karakter, voeding, verzorging)

  • Natuur: Vriendelijk, kalm, koppig
  • Maat: Groot
  • Hoogte: 62-68 cm
  • Gewicht: 50-54 kg
  • Levensverwachting: 8-10 jaar
  • Type vacht: Korthaar
  • Kleuren: Zwart-Bruin
  • FCI Groep: Rennende Honden – Zweethonden – aanverwante rassen

De Bloedhond, afkomstig uit België, is een oud en ook zeldzaam hondenras. Het wordt voornamelijk gebruikt voor de jacht. Door zijn rustige en zachtaardige aard kan hij echter ook als gezinshond worden gehouden.
bloedhond

Karakter en eigenschappen

Volgens de FCI-norm worden bloedhonden ingedeeld in groep 6. Zij behoren tot de grote hondenrassen en kunnen tot 54 kg wegen. Ze worden gewoonlijk acht tot tien jaar oud. Ze hebben meestal een zwart-bruine vachtkleur. Hun hoogte is ongeveer 62-68 cm.

In België wordt de Bloedhond ook wel de Chien de St. Hubert genoemd. Bloedhonden worden gekenmerkt door een uiterst opmerkelijk reukvermogen, maar in ruil daarvoor lijden zij zeer vaak aan oogziekten. De huid van het hoofd en de hals van een Bloedhond is dun en soepel en vertoont rimpels. De rest van de vacht is glad en zijdeachtig.

Bloedhonden hebben lange en dunne oren die verder reiken dan de neus. De honden bewegen met elasticiteit en souplesse, maar langzaam. Als u de lichaamstaal van de hond juist kunt interpreteren, zult u hem een aangename metgezel vinden in de vrije natuur. Want dan kun je hem los laten lopen en toch weten wanneer je hem terug moet roepen en hoe.

Ze hebben een vriendelijk, kalm en goedmoedig karakter, maar kunnen ook zeer koppig zijn. De honden bieden een optimaal evenwicht in het hectische leven van alledag. Dat komt omdat ze een bijna onwrikbare kalmte uitstralen. Alleen als ze iets ruiken door hun reukzin, voelen ze de drang om de geur te volgen.

Bloedhonden volgen hun baasjes en kunnen ook goed opschieten met andere gezinsleden en andere huisdieren. Wanneer zij berispt of geprezen worden, wordt hun gevoeligheid duidelijk. Ze reageren echter op geen enkel moment agressief. Dit maakt ze uitstekende speelkameraadjes voor kinderen.

Naast de jacht kunnen bloedhonden ook andere functies vervullen bij de politie, de douane of reddingsdiensten. Zo kunnen ze bijvoorbeeld gewonde dieren opsporen of zweet controleren. Zij dienen ook als helpers bij het zoeken naar vermiste personen.

Het juiste dieet

Om bloedhonden goed te laten functioneren, moeten ze altijd met voedsel van hoge kwaliteit worden gevoed. Deze wordt gekenmerkt door een evenwichtig mengsel van eiwitten, vetten, ruwe vezels, mineralen en koolhydraten. Vooral wanneer de jachthonden lichamelijk zwaarder worden belast, hebben zij aanzienlijk meer vetten nodig. Kant-en-klaar voedsel bevat gewoonlijk alle noodzakelijke stoffen.

Aangezien honden afstammen van carnivoren en bloedhonden ook meer dan alle andere honden het jachtinstinct in zich dragen, moeten zij ook met vlees worden gevoederd. Het lichaam van de hond kan dit ook beter benutten. Rauw rundvlees, rundermergbeenderen, kalfsvlees, vis met voldoende jodium, geitenvlees en gevogelte zijn geschikt.

Wees heel voorzichtig met varkensvlees! Om besmetting met het virus van Aujeszky te voorkomen, mag het vlees nooit rauw worden gevoerd. Net als bij katten veroorzaakt het virus bij honden de dood binnen een paar uur tot een paar dagen na de eerste jeuk.

Bloedhonden moeten twee vaste maaltijden per dag krijgen, routinematig toegediend. Aangezien de honden frequente en snelle eters zijn, moet men oppassen voor gastritis bij de hond. Dit is onder meer te herkennen aan een opgeblazen buik, overdreven wisseling van houding, verhoogde polsslag, sterk speekselen en aanhoudend kokhalzen.

In dergelijke gevallen is het van essentieel belang om zo snel mogelijk naar de dierenarts te gaan! U kunt dit voorkomen door geen grote porties per dag te voeren en door niet te veel droogvoer te geven.

Bloedhond verzorging

Aangezien Bloedhonden niet geschikt zijn als vlakke honden, moet u er alleen een houden als u een huis met een omheinde tuin tot uw beschikking heeft. Stadsverkeer, lawaai en grote mensenmassa’s zijn niet goed voor hem. Toch moet u hem niet gebruiken als waakhond, want hij zal kort blaffen, maar verder geen aandacht schenken aan een vreemde.

De africhting van deze honden is betrekkelijk gemakkelijk, zolang correct of incorrect gedrag wordt gemarkeerd met de consequenties ervan. Als je niet consequent handelt, zal deze hond dat merken en misbruik maken van de situatie.

Om de honden schoon te houden, is het voldoende om de vacht af en toe te borstelen. Omdat de oren en ogen kwetsbaar zijn, moet u ze regelmatig controleren en schoonmaken. Als uw Bloedhond nog een puppy is, moet u voor zijn gewrichten zorgen. Dit betekent bijvoorbeeld dat wandelingen niet te lang mogen zijn en dat hij niet te veel met grotere honden mag spelen.

Gewrichtsaandoeningen kunnen een negatief gevolg zijn van overbelasting. Een ander probleem dat kan voorkomen bij Bloedhonden is hypothyreoïdie. Voor de rest worden de honden over het algemeen niet zo vaak ziek.

U moet ook in gedachten houden dat bloedhonden de neiging hebben te kwijlen na het eten, tijdens hun plezier of na fysieke activiteiten. Het is daarom raadzaam altijd een handdoek bij de hand te hebben om de mond snel schoon te maken.

Passende accessoires

Als u uw Bloedhond nog niet goed kent, moet u hem niet vrij laten rondlopen als u gaat wandelen. Daarom is het raadzaam een leiband aan het lederen harnas te bevestigen.

De etensbak mag niet te hoog staan, want dan slikt de hond waarschijnlijk veel lucht in. Dit verhoogt ook het risico dat de maag van het dier zich omdraait.

Oorsprong & Geschiedenis

De voorlopers van het ras bestaan al sinds ongeveer de 2e eeuw bij de Galliërs en de Kelten. Ze gebruikten de dieren als loophonden.

Vanaf de Middeleeuwen fokten monniken bloedhonden in een klooster in de Belgische Ardennen. Andere bloedhonden in Europa worden Bracken genoemd. In Engeland bestond het hondenras al vanaf de 11e eeuw, waar de naam Bloedhond werd geïntroduceerd. Daar zijn verschillende verklaringen voor:

Het feit dat de honden worden beschouwd als dieren met adellijk bloed zou als een aanwijzing voor de naam kunnen dienen. Waarschijnlijker is echter dat zij het bloedspoor van gewonde dieren kunnen volgen met behulp van hun scherpe reukzin.

De hond werd gefokt als jachthond in Duitsland, Luxemburg en België. Het werd de Bruine Ardennen genoemd. Door kruisingen in Noord-Amerika ontstond vanaf de 17e eeuw het ras Coonhound.

Terwijl de honden in vroegere tijden tot in de 16e eeuw bijna onvervangbaar waren voor de jacht, nam de noodzaak in de loop der tijden af. Dit kwam doordat jagers meer individueel gingen jagen en niet meer in grotere groepen.

Niettemin vermeldt het Belgisch Stamboek nog steeds de Hubertushond, zoals de Bloedhond soms ook wordt genoemd.