- Maat: Medium
- Hoogte: 56-60 cm
- Gewicht: 26-38 kg
- Levensverwachting: 13-15 jaar
- Type vacht: Langhaar
- Kleuren: Grijs, Isabell tinten, Fawn tinten.
- FCI Groep: Herdershonden – Veedrijvershonden
Elke dag is de kans groot dat u hondenbezitters met hun viervoetige metgezel ontmoet. U zult een Bergamo-herder zeer zelden of misschien helemaal niet zien. Zo ongewoon als zijn verschijning, zo zeldzaam is de ruige metgezel die oorspronkelijk in de Italiaanse Alpen werd gefokt als herders- en werkhond.
Karakter en eigenschappen
De Bergamasco is een middelgrote hond. Mannetjes bereiken een schouderhoogte tot 60 cm. Vrouwelijke honden zijn ongeveer 4 cm korter. Het gewicht ligt tussen 26 en 38 kg.
De herdershond valt vooral op door zijn indrukwekkende vacht, die onvermijdelijk aan dreadlocks doet denken. Die strengen van gematteerd menselijk hoofdhaar bekend uit sommige culturen.
De typische vacht van de Bergamasker ontstaat wanneer de puppy zo weinig mogelijk wordt gekamd. Nadat het haar langer is geworden, verweven de ondervacht en de wol zich vanaf ongeveer het tweede levensjaar. Dit resulteert in gematteerde haarplaten, die zich uiteindelijk scheiden om de villi te vormen die kenmerkend zijn voor de herdershond.
Wat de kleur betreft, vertoont de Bergamasker grijs in verschillende variaties. Er zijn ook grijs-zwarte of volledig zwarte dieren. Witte markeringen zijn mogelijk.
In zijn functie als herdershond geeft de vacht de Bergamasker een grote weerstand tegen zon, regen, wind en koude. Het traditionele doel van de natuurjongen schijnt nog steeds door in de relatie van de vierbenige hond tot zijn mensen. Hoewel hij altijd een sterke band met de herder en zijn kudde heeft gehad, is hij momenteel een uiterst trouwe familiegezel.
Als zeer mensgerichte hond integreert de Bergamasker zich uitstekend in een gezin. Hij is goedmoedig tegenover kinderen en tegelijk een ideale voogd. Zijn imposante verschijning alleen al zal de meeste indringers afschrikken.
Als eigenaar van een herdershond mag je in geen geval in een te kleine flat wonen. Er moet voldoende ruimte zijn voor de hond, wiens haar alleen al betrekkelijk weelderig is. Het is perfect als er een tuin is waar de Bergamasker kan ravotten.
Je moet genoeg tijd hebben voor je herdershond. Hij houdt van lange wandelingen. Hij houdt er ook van om naast de fiets te lopen. Door zijn aanleg als herders- en werkhond wil de Bergamasker tijdens uw uitstapjes uitgedaagd worden. Hij wil bezig gehouden worden, bijvoorbeeld door te spelen met apporteren. Hondensport en behendigheid passen ook heel goed bij deze actieve viervoeter.
De herdershond, die ook kan worden opgeleid tot reddingshond, gezelschapshond, therapiehond en speurhond, wordt gekenmerkt door een hoge intelligentie. Daarom is het belangrijk dat u ervoor zorgt dat uw Bergamasker niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk wordt uitgedaagd.
Het juiste dieet
Er zijn geen speciale rasspecifieke vereisten voor de voeding van de Bergamasker. Hij stelt zelfs vrij lage eisen aan zijn eten. Het is zonder problemen mogelijk om alleen kant-en-klaar voedsel te geven.
In principe moet u er bij de voeding van uw herdershond op letten dat wordt voldaan aan alle eisen die in het algemeen aan een gezonde hondenvoeding worden gesteld. Zowel in de handel verkrijgbaar droogvoer als natvoer kan worden gebruikt.
Een ander alternatief is zelf gekookt eten. BARFing, de toediening van “Bone And Raw Food”, is ook mogelijk. In dit geval worden alle voedingsbestanddelen uitsluitend rauw gegeven. Zowel bij BARF als bij zelfgekookte voeding is het noodzakelijk dat u de nodige kennis opdoet over de bereiding van evenwichtige hondenmaaltijden.
Bergamasco Herdershond Verzorging
De verzorging van de Bergamasherdershond vergt niet veel inspanning, omdat hij niet gekamd wordt. U moet het hoofd, de schouders en de staart slechts ongeveer één keer per week borstelen. Het is ook nodig om de darmvlokken van tijd tot tijd wat in te korten. Vooral in de buikstreek is het raadzaam de vacht kort te houden. Dit voorkomt dat de herdershond beperkt wordt in zijn bewegingsvrijheid. De vacht met de villi wordt gedragen als een cape.
Af en toe geven hondeneigenaren de voorkeur aan een conventionele vachtverzorging voor hun Bergamasker. Dit voorkomt dat de hond het typische uiterlijk aanneemt. Ook wordt er soms korter geschoren in de zomer in vergelijking met de klassieke lange vacht. Er moet rekening mee worden gehouden dat de beschermende functie van de vacht hierdoor wordt verminderd.
Het is typisch voor Bergamasken met lang haar dat allerlei soorten vuil zich ophopen in het gematteerde haar. De herdershond redelijk schoon krijgen, bijvoorbeeld na een lange stoeipartij buiten, vergt enige inspanning. Vocht blijft ook lange tijd in het gematteerde haar, zodat de typische geur van een natte hond nauwelijks aanwezig is.
Regelmatig trimmen van de klauwen en verzorging van de ogen en de oren mogen niet worden overgeslagen.
Met de Bergamasker hoeft u geen overmatige gezondheidszorg of verhoogde zorg wegens ziekte te plannen. De hond is erg robuust. Er zijn geen negatieve eigenschappen in de hond gefokt als gevolg van de mode.
Geschikte accessoires
U heeft niet veel speciale accessoires nodig voor uw herdershond. Een borstel is voldoende voor de schrale vachtverzorging. Het is ook nodig om alles te hebben wat nodig is voor elke hond. Bijvoorbeeld, een voer- en waterbak of halsband en riem.
Rasspecifieke accessoires hoeven niet te worden aangeschaft. Toch is het zinvol om uw herdershond speelgoed te geven dat bij zijn karakter past. Met andere woorden, speelgoed dat de beweeglijkheid bevordert of de geestelijke activiteit stimuleert.
Oorsprong & Geschiedenis
De Bergamasco Herdershond wordt beschouwd als een van de oudste hondenrassen in Italië. Documenten geschreven door herders bewijzen dat de Cane da Pastore Bergamasco – of kortweg Cane delle Alpi genoemd – al sinds de 16e eeuw thuis is in de Italiaanse Alpen.
De oorspronkelijke oorsprong van de herdershond, die teruggaat tot de tijd daarvoor, is nog niet opgehelderd. Het wordt mogelijk geacht dat de voorouders van de Bergamasken ongeveer 2000 jaar geleden door Romeinse en Phoenicische soldaten vanuit het Nabije Oosten naar Italië werden gebracht. De Italiaanse herdershonden zouden kunnen afstammen van de Perzische herdershonden.
Bij de herders van de Italiaanse Alpen werd de Cane da Pastore Bergamasco zeer populair wegens zijn grote werkwilligheid en zijn buitensporige trouw. Met zijn hulp konden rondtrekkende herders hun kudden veilig van de ene weide naar de andere verplaatsen.
In 1898 werd een stamboek aangelegd en een eerste standaard vastgesteld. Om onverklaarbare redenen heeft de goede reputatie van de Cane delle Alpi echter lange tijd geen weerklank gevonden buiten de Italiaanse Alpen.
Pas in het midden van de 20e eeuw begonnen kynologen buiten de regio aandacht te besteden aan de herdershond van Bergamo. Als gevolg daarvan werd de Cane da Pastore Bergamasco in 1956 door de Fédération Cynologique Internationale (FCI) erkend als een Italiaans hondenras.
De Bergamasco is een zeldzaam ras gebleven. Lange tijd fokten herders de herdershond uitsluitend voor eigen gebruik. Vandaag wordt de buitengewone viervoeter door een beheersbaar aantal liefhebbers gewaardeerd, vooral als gezinshond.
Er zijn maar ongeveer 2000 Bergamasken in de wereld. Daarvan worden er 200 voor fokdoeleinden gebruikt. Bijgevolg is het voor belangstellenden moeilijk om een fokker te vinden. Maar het is zeker de moeite waard om zelfs het langste wachten op een pup van dit ongewone hondenras te aanvaarden.