- Natuur: Zelfverzekerd, behendig, mensgericht
- Maat: Medium
- Hoogte: 43-51 cm
- Gewicht: 14-16 kg
- Levensverwachting: 10-15 jaar
- Type vacht: Gemiddelde vacht
- Kleuren: Blauw gevlekt, gespikkeld, rood gevlekt en rood gespikkeld.
- FCI Groep: Herdershonden – Veedrijvershonden
De Australische Veedrijvershond is een van de meest populaire hondenrassen. Hij is een betrouwbare herdershond en ook een trouwe en trouwe metgezel.
Met zijn sterke gestalte en patroonvacht is hij bijzonder knap. Zijn zelfvertrouwen en intelligentie maken van hem een veeleisende viervoeter. Hij hoort in ervaren handen.
Karakter en eigenschappen
De Australische Veedrijvershond is een middelgrote hond. Hij heeft een opvallend compacte en sterke gestalte. De vacht is glad met een korte en dichte ondervacht.
Hij onderscheidt zich van andere hondenrassen door zijn karakteristieke vachtkleuren. Deze zijn het gevolg van een genetisch defect. De Blue Merle Collie kwam in het ras. Er zijn de variëteiten blauwgevlekt, gespikkeld, roodgevlekt en roodgespikkeld.
De pups hebben een witte vacht bij de geboorte. Soms zijn er al nauwelijks zichtbare vlekken. De typische markeringen verschijnen later.
De krachtige Veedrijvershond is uitzonderlijk intelligent, zelfverzekerd, alert en moedig. Hij toont een betrouwbaar plichtsbesef. Volgens zijn fok heeft hij een uitgesproken herders- en beschermingsinstinct. Opvallend is ook zijn sterke drang om actief te zijn en te bewegen.
Voor zijn welzijn, heeft deze bundel energie veel activiteit nodig. Dit moet zinvol en gevarieerd zijn. Het moet recht doen aan zijn intelligentie en zijn drang om te bewegen. Het moet worden gekozen naar gelang van de leeftijd en de constitutie van de hond.
Het meest geschikt zijn intelligentiespelletjes, hondensporten en taken op het gebied van bewaking. Mogelijke keuzes zijn: Gehoorzaamheid, Behendigheid, Flyball, Zwemtraining, Dog Frisbee, Dog Dancing.
Deze hond is zeer intelligent en mensvriendelijk. Daarom helpt hij graag bij de therapeutische behandeling van geestelijk gehandicapten. Hij kan ook gebruikt worden voor het redden van mensen in nood.
De volwassen viervoeter is uitgerust met een uitgesproken volginstinct. Hij is een geweldige metgezel als hij op zijn fiets zit of aan het joggen is. Met de juiste oefening, loopt hij uitgebreid.
Als de slimme viervoeter bij het gezin woont, kan hij gemakkelijk in de roedel worden opgenomen. Hij heeft veel plezier om samen dingen te doen. Hij heeft de neiging zich te hechten aan een persoon die hij kent. Daarin komt hij overeen met de herdershond.
Als vreemden zijn roedel naderen, vertoont de Cattle Dog natuurlijk gedrag. Hij is beschermend. Als hij niet goed getraind is, kan hij een sterke afwijzing ontwikkelen. Er kunnen houdingsproblemen optreden.
De Australische Hond van het Vee merkt onzekerheden in de roedelleiding zeer snel op. Als die overblijven, zal hij graag de leiding overnemen. Consequente training is noodzakelijk. Dit bestaat uit duidelijke instructies op basis van respectvolle en vriendelijke interactie.
Puppy speelklassen en andere hondenscholen bieden hulp en tips bij het opvoeden van uw viervoeter. Bovendien krijgt de hond belangrijke contacten met verschillende soortgenoten.
Speciale aandacht moet worden besteed aan het aanleren van commando’s en gehoorzaamheid. Spelen met andere honden bevordert sociaal gedrag. De saamhorigheid verloopt harmonieuzer. De hond en ook de eigenaar leren elkaar kennen en respecteren.
Het juiste dieet
Een Australian Cattle Dog is een probleemloze eter met normale behoeften. Het ras wordt echter beschouwd als “hebzuchtig”. De dagelijkse hoeveelheid voedsel moet worden aangepast aan de lichamelijke gesteldheid en de activiteiten.
Het gewicht van een volwassen dier is ongeveer 20 kilogram. Daarentegen heeft een puppy van vier maanden de helft van zijn uiteindelijke gewicht. De juiste voeding wordt al in de puppytijd gegeven. Het gaat door in de puberteit en bij de volwassen hond.
De hond is verwant aan een carnivoor en heeft een hoog energieverbruik. Het voedsel moet van een dienovereenkomstige hoge kwaliteit zijn. Deze bestaat hoofdzakelijk uit dierlijke eiwitten. Het bevat alle noodzakelijke voedingsstoffen en vitaminen.
Voedselresten, beenderen, vetrijk voedsel en snoepjes mogen niet worden gevoerd. Goed hondenvoer bevat geen additieven, smaakversterkers, kleurstoffen, allergenen of dikmakers.
Af en toe een droge kluif is een smakelijke afwisseling voor uw hond. In de winkels kunt u rundergeit, runderoren en runderpens krijgen. Door te kauwen, versterkt uw viervoeter zijn tanden en kauwspieren.
De populaire traktaties helpen u uw hond op te voeden en te motiveren. Kies ze zorgvuldig en gebruik alleen producten van hoge kwaliteit. Zorg ervoor dat uw hond altijd onbeperkt toegang heeft tot vers water.
Australische Veedrijvershond Verzorging
De Australische Veedrijvershond heeft een gladde, dichte, kortharige en weerbestendige vacht. Dit wordt beschouwd als weinig onderhoud en vereist een matige en eenvoudige verzorging.
Het is meestal voldoende de vacht eenmaal per week met een borstel te trimmen. Een uitzondering is wanneer de vacht verandert. Dit gebeurt 1 tot 2 keer per jaar. Gedurende deze tijd kunt u overtollig haar van uw huisdier verwijderen. Het is het beste om het meerdere keren per week te borstelen.
Een zachte hondenwasbeurt na het zwemmen zal de stinkende vacht doen verdwijnen. Voor dit doel zijn speciale shampoos verkrijgbaar. De daaropvolgende badstof zal helpen de vacht sneller te laten drogen.
Naast de vacht hebben ook de klauwen een goede verzorging nodig. Als ze niet op natuurlijke wijze slijten, kunnen ze met een speciale schaar worden ingekort. Maar wees voorzichtig dat je niet te diep snijdt! Indien nodig, kan de dierenarts hiervoor zorgen.
Vergeet niet de ogen en oren regelmatig te controleren. Vaak zijn ze bedekt met vuil. Gebruik een oorreiniger om ze schoon te maken. Soms is een beetje water op een zachte doek al genoeg.
Veranderingen op de huid kunnen wijzen op ziekten en parasieten. Je kunt het zien: Vlekken, korsten en bloed. Behandeling bij de dierenarts is absoluut noodzakelijk.
Erfelijke ziekten kunnen ook voorkomen bij de Australische Hond van het Vee. Deze zijn gerelateerd aan de vachtkleur. De witte vacht dragers lijden vaak aan doofheid. Dit wordt veroorzaakt door ontbrekende kleurpigmentcellen in het binnenoor.
Sommige honden krijgen de oogziekte lens luxatie (PLL). De gevolgen zijn cataract en, indien niet behandeld, totale blindheid. Andere ziekten zijn: Polioencephalomyelopathie, hyperthyreoïdie van het skelet (DISH) en spondylose.
Tegenwoordig zijn er mogelijkheden om de predisposities van de ziekten op te sporen. Dit wordt gedaan door gen-tests, gehoortests en röntgenfoto’s. Een serieuze fokker zal deze aan de aspirant koper voorleggen.
Geschikte accessoires
Opdat het roedellid zich op zijn gemak zou voelen in zijn huis, heeft hij geschikte kommen voor voedsel en water nodig. Voor een pijnloze en ongehinderde wandeling, gebruik het juiste harnas.
Zorg ook voor een knus dekentje of een mandje waarin uw vriend kan uitrusten. De beste plaats is waar er geen tocht is en hij alles kan zien. Meestal kiest de hond zelf zijn lievelingsplek uit.
Speelgoed dat bij de soort past helpt uw hond bezig te blijven en verveling te voorkomen. Het is ook raadzaam om een transportkist of een harnas te hebben. Deze dragen bij tot de veiligheid van de hond tijdens het reizen in de auto.
Als de Australische veehond op een aan de soort aangepaste manier wordt gehouden, heeft hij voldoende beweging nodig. Dit is het leukst in de natuur. Een huis op het platteland met een tuin is te verkiezen boven een klein stadsappartement.
Oorsprong & Geschiedenis
Vroege Australische kolonisten fokten de rashond. Ze gaven de voorkeur aan hem voor het hoeden van grote kuddes vee. In 1830 bracht de veefokker Thomas Hall blauwgestreepte werkhonden naar Australië. Hij kocht de zogenaamde Drover Dogs van veedrijvers in het noorden van Engeland.
Hall begon weer met kruisen. Hij kruiste met de inheemse Dingo en het ras Hall’s Heeler was geboren. Later werden genen van de Bull Terrier, Kelpie en Dalmatiër toegevoegd.
Het resultaat was een uiterst robuuste en wendbare werkhond. Deze hond kon ook de halfwilde veekuddes van Australië kilometers ver drijven. En dit zelfs onder de moeilijkste klimatologische en landschappelijke omstandigheden.
In de 19e eeuw ontwikkelde de Australische Veedrijvershond zich tot het belangrijkste werkhondenras op het Australische continent. In 1897 nam het blauwe ras (Blue Merle) voor het eerst deel aan een show. In 1903 stelde de fokker Robert Kaleski de eerste rasstandaard vast.
In 1979 kwam de Cattle Dog onder de aandacht van de FCI. De Fédération heeft hem ingedeeld in het register van rashonden. Hij werd geplaatst in Groep 1 “Herders- en Veedrijvershonden” en in Afdeling 2 “Veedrijvershonden”.