- Maat: Groot
- Hoogte: 60-70 cm
- Gewicht: 40-50 kg
- Levensverwachting: 10-13 jaar
- Type vacht: Korthaar
- Kleuren: Wit (mogelijk met zwarte vlek rond het oog)
- FCI-groep: Pinscher – Schnauzer – Molossian – Zwitserse Berghond en Veedrijvershond
Het zijn witte gespierde honden met een groot hart en het zijn uitstekende honden. Maar desondanks zijn Argentijnse dogs nog steeds vrij onbekend in Duitsland. Niet zo in andere landen. In zijn vaderland Argentinië werd een Argentijnse dog zelfs een filmlegende door de film El Perro.
Karakter en eigenschappen
De witte atleten zijn relatief groot voor een huishond, met een schouderhoogte van ongeveer 60 tot 70 centimeter. Een volgroeide Argentijnse Mastiff weegt tussen de 40 en 50 kilo. Het is een van de Molosser honden.
In de regel is de Argentijnse Mastiff een zuiver witte hond. Maar aan de zwarte neus en de donkere ogen kun je zien dat hij geen albino is. De witte vachtkleur en een korte bovenvacht zijn een belangrijk fokkenmerk.
Niettemin hebben sommige exemplaren donkere vlekken op de vacht van de kop. Volgens de foknorm moet het hoofd echter voor ten minste 90% zuiver wit zijn. Kenmerkend voor de atletische hond is ook een donker gevlekte huidpigmentatie. Dit mag niet zichtbaar zijn door de vacht.
Als gevolg van de strikt vastgelegde regels inzake vachtkleur komen vaak erfelijke ziekten voor.
Het hoofd lijkt tamelijk groot en massief. De oren staan aan de zijkant van het hoofd en zijn relatief hoog. De vorm van de oren behoort tot de flaporen. De oren van dit ras zijn vaak gecoupeerd. Deze modificatie is niet geschikt voor de soort en is in veel Europese landen verboden. Het doel van het bijsnijden van de oren is om ze er gevaarlijker uit te laten zien.
De Argentijnse Mastiff draagt een lange sabelstaart. Het heeft een open karakter. Hij is vriendelijk en speels. Aangezien hij heel goed met kinderen overweg kan, is deze hond zeker aan te bevelen voor gezinnen.
Eigenlijk werd dit hondenras gefokt als jachthond. Een feit dat niet verborgen kan blijven. De jager zit diep in zijn botten. Zelfs door consequente training, kan het jachtinstinct niet uit de Sauhund getraind worden. Bovendien gaat dit instinct hand in hand met een uitgesproken voornemen om te doden. Tijdens de jacht is de Argentijnse dog uiterst behendig en besluipt hij zijn prooi in alle stilte.
Door zijn sterke karakter is het moeilijk om een Argentijnse Mastiff te trainen. Ze houdt er niet van om ondergeschikt te zijn. Inconsistente opleiding kan tot ernstige problemen leiden. Een agressieve hond is moeilijk weer onder controle te krijgen. Over het algemeen wordt hij beschouwd als een vechthond. Maar ook tegenover andere honden vertoont de Argentijnse dog meestal een zeer dominant gedrag.
Om deze redenen staat het ras in sommige landen op de rassenlijst. In sommige landen is het verboden ze te houden of alleen onder speciale voorwaarden.
Het hondenras wil zijn conditie tonen en moet getraind worden. Met voldoende beweging en een goede verzorging, zal een Argentijnse dog tussen de 10 en 12 jaar oud worden.
Het juiste dieet
De honger van deze gespierde kerels mag niet onderschat worden. De voedselpassage bij de Argentijnse Mastiff is, in verhouding tot andere hondenrassen, vrij kort. Daarom is dit ras vatbaar voor winderigheid.
Er moet worden gezorgd voor voedsel van hoge kwaliteit, anders kunnen intoleranties optreden. Deze manifesteren zich meestal als huidallergieën. Daarom moet u uw Argentijnse dog voeden met licht verteerbaar vlees. Natvoer is altijd te verkiezen boven droogvoer.
Bij dit type hond moet u ook denken aan barfing, d.w.z. het voeren van rauw vlees. Het is het beste om de Duitse Dog zijn voer in grove stukken te geven. Op die manier moet hij langer kauwen en is hij sneller verzadigd.
Bovendien moet u ervoor zorgen dat u hem voldoende vezels geeft. Onverteerbare producten zoals lijnzaad of een vlokkenmengeling zijn goed voor de darmen van de hond. U kunt ook fruit en groenten voeren, aangezien dit hondenras een omnivoor is. Fruit is gezond en versterkt de gezondheid.
Sterke botten en spieren zijn ook belangrijk. Daarom is het raadzaam supplementen zoals calcium of visolie te voederen. Dit zal helpen bij de opbouw van botten en spieren.
De voeding moet worden verdeeld over twee maaltijden per dag. Deze moeten altijd op hetzelfde moment worden gegeven. Pas dan kan het lichaam van de hond zich aanpassen aan de regelmaat van het voedsel. Als uw hond nog een puppy is, moet u meer dan twee keer per dag voeren. Voor puppy’s is het ook belangrijk om een speciaal voer voor grote puppy’s te gebruiken. Normaal puppyvoer bevat meestal niet genoeg voedingsstoffen voor snelgroeiende honden.
Het is belangrijk om op het juiste gewicht te letten. Overgewicht is vooral fataal voor Molossian honden. Dit tast gewoonlijk de gewrichten en het hele bewegingsapparaat aan.
Grote honden lopen ook een verhoogd risico op een maagtorsie. Dit is een levensbedreigende ziekte. Regelmatige rustperiodes na het eten kunnen dit voorkomen.
Argentijnse dog Verzorging
De Argentijnse dog wordt alleen aanbevolen voor ervaren hondeneigenaren. De intelligente hond heeft veel beweging nodig. Daarom moet je veel met hem wandelen en hem ook geestelijk bezig houden. Hij heeft een uitstekend reukvermogen, dus je kunt zoekspelletjes met hem spelen. Als je wilt, kun je hem zelfs trainen om een speurhond te worden. Behendigheids- of wedstrijdsporten worden ook aanbevolen.
Argentijnse Mastiffs zijn familiehonden. Daarom moet u ze niet in een kennel houden. Honden die vaak alleen worden gelaten, lopen het risico op ernstige gedragsproblemen. Dit kan leiden tot honden die niet meer onder controle kunnen worden gebracht.
Als het op vachtverzorging aankomt, is de Argentijnse Mastiff niet kieskeurig. Met zijn korte haar, werd de outdoor hond gefokt als een robuuste jacht metgezel. Dat is gebleven: Hij is makkelijk te verzorgen, zelfs nu nog.
U moet de vacht meerdere keren per week borstelen om vuil te verwijderen. Het wordt ook aanbevolen om dode haren te verwijderen. U kunt dit ook doen met een hondenborstel.
De oren moeten ongeveer twee keer per maand zorgvuldig worden schoongemaakt. Het kan ook gebeuren dat de klauwen niet genoeg afslijten. In dat geval moeten ze worden ingekort met een klauwtang. De klauwen van de hond zijn bijna helemaal bedekt met bloed. Als u geen ervaring hebt met het knippen van klauwen, is het beter om naar de dierenarts te gaan.
Regelmatig baden is schadelijk voor deze hond. Het vernietigt de natuurlijke bescherming van de vacht tegen weersinvloeden en mag alleen in uitzonderlijke gevallen worden gedaan. Er moet speciale hondenshampoo worden gebruikt.
Er is niets mis met een zomerbad in een beekje of pierenbadje.
Bij puppies moet na zes weken een gehoortest worden gedaan. Aangeboren doofheid komt vaak voor bij dit hondenras.
Geschikte accessoires
De Argentijnse dog is een ongelooflijk sterke hond. Daarom moet een stevige leiband worden gebruikt. Dit moet lang genoeg zijn. Vaak is het niet mogelijk om een Argentijnse Mastiff zonder riem te laten lopen. Daarom wordt, indien nodig, een sleepriem aanbevolen.
Het is aan u om te beslissen of een tuigje of een halsband wenselijk is. Een tuigje is comfortabeler voor de hond, het drukt niet op het strottenhoofd. Een trekkende hond is echter moeilijker vast te houden met een tuigje. In geval van moeilijkheden bij de training, moet een Halti worden overwogen.
De Argentijnse Mastiff behoort tot de klasse van de vechthonden. Daarom kunnen muilkorven op sommige plaatsen verplicht zijn. Daarom moet u ook overwegen een muilkorf te kopen.
Speelgoed dat de geest van de hond uitdaagt, wordt aanbevolen.
Oorsprong & Geschiedenis
De witte vechthond is afkomstig uit de provincie Cordoba in Argentinië. Hij werd oorspronkelijk gefokt als vechthond en voor de jacht op wilde zwijnen en roofkatten. Intussen is dit hondenras uitgegroeid tot een werkhond in Zuid-Amerika.
In het midden van de 20e eeuw veranderden de eisen die aan deze hond werden gesteld. In die tijd wilde men een hond met kracht en een lage irritatiedrempel. Toch mogen mensen niet worden aangevallen. Het was de poging van Antonio Nores Martinez om een nieuwe jachthond te fokken. Deze hond zou in staat moeten zijn om op poema’s of panters te jagen. Gewone Europese honden waren hier te zwak voor.
Door het kruisen van lokale vechthonden, mastiffs en pointers, werd uiteindelijk de Argentijnse dog gecreëerd. De vechthond zou langzaam verloren gaan. Alleen een bekwame jachthond zou overblijven. De witte kleur van de vacht van de hond moest ervoor zorgen dat de hond bij de jacht goed te zien zou zijn. Het idee hierachter was om te voorkomen dat de hond per ongeluk werd neergeschoten.
In 1928 werd de eerste uniforme rasstandaard opgesteld door de zoon van de fokker. In 1973 werd dit ras erkend door de FCI, de grootste overkoepelende organisatie voor hondenrassen. Hij werd ingedeeld in sectie 2 Molossoïden.
Het duurde tot 1968 voordat de eerste Argentijnse dog naar Europa kwam. Dit ras is nog vrij zeldzaam en onbekend buiten het Zuid-Amerikaanse continent.