Het is bijna een leeftijdsgebonden cliché dat als we onze gouden jaren bereiken, we de neiging hebben om extreem vroeg op te staan. Dit gebeurt waarschijnlijk om verschillende redenen.
Maar een 90-jarige grootmoeder, een hondenliefhebster op latere leeftijd, heeft het tot haar missie gemaakt om elke ochtend om 4:30 op te staan om te koken voor meer dan 120 zwerfhonden die in het asiel van haar kleindochter verblijven.
Het grootste deel van haar leven was Kanak geen grote fan van honden. Sterker nog, ze was er volledig van overtuigd dat niets haar van gedachten kon veranderen. Maar wat ze niet verwachtte was hoe ze zich zou voelen toen haar kleindochter, Sana, een puppy meebracht. Binnen enkele dagen nadat ze Coco had ontmoet en met haar had geleefd, veranderde Kanak volledig van gedachten.
Plotseling staarde ze naar hem en dacht na over hoe schattig hij was, wat haar eigenlijk schokte. Ze keek hoe hij at, sliep en speelde, en voor ze het wist, was ze halsoverkop verliefd.
“Dan vond ik het heerlijk om hem te voeren en met hem te spelen. Hij werd door de jaren heen zo’n belangrijk deel van mijn leven dat mijn dagen met hem begonnen en eindigden! Hij stond naast me toen ik de taart aansneed op mijn 90ste verjaardag. Maar, weet je, mijn genegenheid voor Coco hield daar niet op; ik begon van alle honden te houden,” zei Kanak.
Toen, ongeveer twee jaar geleden, werd Sana diep getroffen door het verlies van een plaatselijke zwerfhond waar ze van hield. Het overlijden van de zwerfhond maakte zo’n sterke indruk op haar, dat ze besloot dat ze zelf een opvang wilde beginnen.
“Als ik voor hem had gezorgd, zou hij nu nog leven,” zei ze.
Dus opende Sanak een paar weken later, op een locatie in de buurt van hun gezamenlijke huis, een opvangcentrum voor zwerfhonden. Daar zorgt ze voor hen en regelt medische zorg als dat nodig is. Vanwege haar leeftijd kwam Kanak niet vaak op bezoek, maar leefde liever in de plaats van Sana. Maar het zou haar hart pijn doen om te horen over hun verwondingen, verwaarlozing en behoefte aan liefde, aandacht en goed voedsel.
Na een tijdje over de zwerfhonden te hebben gehoord, besloot Kanak dat ze voor hen wilde koken. Dus begon ze elke ochtend om 4:30 uur op te staan en uren te besteden aan het koken van maaltijden voor de dakloze pups. Twee jaar lang ging ze door met koken en Sana kwam thuis en liet haar foto’s zien van de pups die genoten van hun zelfgemaakte maaltijden. Ze vond het heerlijk om te zien hoe ze van haar eten genoten, maar haar hart deed nog steeds pijn.
Dus besloot ze op een dag vorige maand om zelf naar het asiel te gaan. Sinds vorig jaar, toen ze een breuk opliep, gebruikt Kanak een rollator om zich te verplaatsen, maar ze liet zich daar niet door tegenhouden! Hoewel de wandeling naar het asiel een uitdaging was, was het de moeite waard toen ze eenmaal in staat was om de pups te ontmoeten. Ze was dolblij om de honden te voeren en hun blij kwispelende staarten te zien.