Y
je hebt een hond geadopteerd zonder volledig begrip waar je aan begon.
Misschien heb je onderzoek gedaan en een ras geadopteerd dat verondersteld werd meer mellow te zijn, maar je hebt de uitzondering op de regel.
Wat de reden ook is, nu ben je in de positie om te begrijpen hyperactieve honden en hoe om te gaan met je pup, die maar niet wil kalmeren.
Gelukkig is hyperactiviteit bij honden een goed onderzocht en begrepen onderwerp. Er zijn verschillende wetenschappelijk bewezen
manieren om uw hond te helpen kalmeren.
Ik bespreek alle bewezen methoden om om te gaan met
hyperactieve honden en hoe je dat gemakkelijk kunt doen.
Hyperactiviteit bij honden
Hyperactiviteit bij honden (door wetenschappers soms aangeduid als hyperkinesis bij honden en door huisdiereigenaren als ADHD bij
honden) wordt gekenmerkt door verschillende factoren:
- verhoogde hart- en ademhalingsfrequenties
- lage (slechte) lichaamsconditiescores
- reactiviteit en agitatie
Alle stimuli wekken hyperactieve honden emotioneel op. Zij blijven op een hoog niveau van arousal zelfs na het verwijderen van de stimuli (Luescher, 1993).
Rusteloosheid, constant non-stop bewegen en hijgen, verwoed abnormaal gedrag (b.v. de hond achter zijn eigen staart aan), en ongerichte ogen zijn andere veel voorkomende oppervlakkige symptomen van hyperactiviteit bij honden.
Interessant is dat studies aantonen dat hyperactieve honden vaak meer kans hebben op lager lichaamsgewicht hebben.
We zeggen niet dat het meer voorkomt bij kleine hondenrassen. We hebben het over alle rassen.
Een hyperactieve hond weegt minder dan het gemiddelde gewicht van dat ras.
Als het gewicht van de hond afneemt, wordt hij waarschijnlijk hyperactiever (McGreevy et al. 2013).
Het omgaan met hyperactieve honden vereist een goed begrip van deze aandoening om het probleem accuraat aan te pakken.
Leeftijd is bijvoorbeeld een factor – als je met een puppy werkt, moet je hem meer tijd geven dan wanneer je met een volwassen hond te maken hebt.
De meeste puppy’s lijken eindeloze energie te hebben, maar als ze volwassen worden, zullen ze waarschijnlijk tot rust komen (Stone et al., 2016).
Sommige rassen blijven echter tot ver in hun volwassen jaren hyper.
Het is belangrijk op te merken dat “puppy tests” voor gedragsproblemen zijn zelden accuraat.
Dit komt omdat uit studies is gebleken dat hyperactieve honden op jonge leeftijd misschien niet hyperactief zijn als ze ouder worden. De meeste persoonlijkheidsstoornissen bij honden, waaronder hyperactiviteit, zijn geen nauwkeurige indicatoren van later gedrag bij oudere honden (Fratkin e.a., 2013).
Uit studies van eigenaren bleek dat de meeste werkrassen het minst waarschijnlijk zijn om tot de hyperactieve honden te behoren, hoewel er uitzonderingen zijn (Tonoike et al., 2015; Lit et al., 2010).
Dit is zinvol voor eigenaren die werkende rassen aan het werk zetten in plaats van hun behoeften te verwaarlozen.
Andere rapporten vonden dat de meest hyperactieve hondenrassen meestal zijn:
- Jack Russell Terrier
- Border Collie
- Engelse Pointer
- Husky
- Chihuahua
- Labrador Retriever
Veel rassen zijn getest op hyperactiviteit, zowel AKC-erkende als niet-AKC-erkende rassen.
Het ontbreekt de studies echter aan consistentie.
Er lijkt geen overtuigend bewijs te zijn dat specifieke rassen genetisch voorbestemd zijn om aan hyperactiviteit te lijden (afgezien van een paar bekende rassen, zoals de Jack Russell Terrier).
Waarom je het hyperactiviteitsprobleem moet aanpakken
Hyperactieve honden zijn niet alleen een ongemak voor een hondeneigenaar. Er zijn verschillende goede redenen waarom u manieren moet vinden om dit probleem aan te pakken voordat het te laat is.
Bijvoorbeeld, rapporten tonen aan dat hyperactieve honden waarschijnlijk impulsief gedrag (Riemer et al., 2014; Wright et al., 2012).
Vergelijkbaar met ADHD bij mensen, wordt impulsiviteit bij honden veroorzaakt door slechte hormonale regulatie in het lichaam en voornamelijk door lage niveaus van dopamine en serotonine.
Dit resulteerde in een nauwe correlatie tussen hondenagressie en impulsiviteit bij honden.
Studies hebben bevestigd dat impulsieve en hyperactieve honden eerder agressief zijn (Amat et al., 2009; Peremans et al., 2003).
Behalve agressie is hyperactiviteit bij honden de oorzaak van vele andere ernstige gedragsproblemen.
In feite is het een van de belangrijkste redenen waarom huisdiereigenaren hun honden opgeven.
Onderzoek heeft aangetoond dat impulsieve en hyperactieve honden aanzienlijk meer kans hebben om te worden afgestaan door huisdiereigenaren als gevolg van een verscheidenheid aan genoemde gedragsproblemen veroorzaakt door deze aandoening (Salman et al., 2010; Stephen et al., 2007; Kobelt et al., 2003).
Als je te maken hebt met hyperactieve honden in je huishouden, zijn er veel dingen die je kunt doen.
Vandaag nemen we verschillende manieren door om de situatie gemakkelijker te maken of het hele probleem helemaal op te lossen.
Natuurlijk, als u echt bezorgd bent over het welzijn van uw hond, praat dan met uw dierenarts en hondengedragstherapeut.
LEES OOK: 12 tips om een hond mentaal te stimuleren (gebaseerd op wetenschap)
Pas het dieet van uw hond aan
Eiwit is cruciaal in het dieet van een hond omdat het de aminozuren bevat om spieren en weefsels op te bouwen.
Te veel eiwit in de voeding kan echter zorgen voor overtollige energie, vooral als uw hond meer energie verbruikt dan hij verbruikt (Young, 1991).
Aangezien hondeneigenaren zich eerder richten op het voeren van vlees aan hun honden, is het gemakkelijk om de hoeveelheden te overschatten en de hond te overvoeren, vooral bij een zelfgemaakt dieet.
Uit het onderzoek bleek een correlatie tussen hoge proteïne diëten en agressie bij honden voortkomend uit hyperactief gedrag (DeNapoli et al. 2000).
Deze studie omvatte 11 honden met dominantieagressie, 11 met territoriale agressie, en 11 met hyperactiviteit.
Voor elke groep honden werden eiwitrijke en eiwitarme diëten vergeleken.
Er werd aangetoond dat het toevoegen van tryptofaan aan het dieet van de hond of het verlagen van het eiwitgehalte in het dieet helpt om agressie en hyperactiviteit bij honden te verminderen.
Waarom is meer eiwit = agressie en hyperactiviteit bij honden?
Een mogelijk verband tussen eiwitrijke diëten en agressief gedrag is ammoniakconcentraties in het bloed.
Ammoniak is een afvalproduct van de eiwitstofwisseling, en de aanwezigheid van ammoniak wijst op een lager verteerbaar eiwit (Foster et al. 1938; Gibson et al. 1976).
Volgens deze Orijen White Paper (PDF) toonden honden die diëten met hoogverteerbare en geconcentreerde eiwitten kregen minder agressie en hyperactiviteit dan honden die laagwaardige eiwitten kregen.
Kortom, het aanpassen van het dieet van uw hond kan hyperactiviteit en agressie helpen verminderen.
Om het meeste uit het dieet van uw hond te halen:
- Voer uw hond de juiste dagelijkse hoeveelheden voor zijn/haar gewicht om ervoor te zorgen dat de energie-inname niet hoger is dan wat nodig is, zelfs als het uit eiwitten komt;
- Zorg ervoor dat de ingrediënten gemakkelijk worden verteerd en gemetaboliseerd door uw hond;
- Geef voorrang aan hoogwaardige eiwitbronnen, bij voorkeur van dierlijke oorsprong;
- Geef hondenvoer dat geschikt is voor de leeftijd van uw hond en activiteitsniveau.
Volgens de bovenstaande studie kunt u ook prioriteit geven aan voedselbronnen die hoger zijn in tryptofaan. Zorg ervoor dat ze veilig zijn voor honden en niet giftig.
Enkele hondvriendelijke voedingsmiddelen hoog tot matig in tryptofaan zijn gevogelte (kalkoen in het bijzonder), rood vlees, kwark, boekweit, eieren, yoghurt, vis, en pompoenpitten.
Onderzoekers vonden ook dat een ketogeen dieet kan helpen bij hyperactiviteitsstoornis en andere ADHD-symptomen bij honden (Packer et al., 2016).
Deze studie vond een correlatie tussen epilepsie en hyperactieve honden, en het ketogeen medium chain triglyceride dieet (MCTD) hielp veel ADHD-achtige symptomen bij honden te verlichten.
Dat gezegd hebbende, is het essentieel om dit met uw dierenarts te bespreken voordat u uw hond op een dergelijk keto-dieet zet.
Een Keto dieet voor honden kan helpen bij hyperactiviteit en ADHD symptomen. Toch kan het nadelige gevolgen hebben voor je pup op andere gebieden.
Schildklier behandelingen
Hyperactieve honden die slechte gedragsgewoonten vertonen, hebben waarschijnlijk ook een onderliggende medische reden.
De twee meest voorkomende medische problemen zijn een overactieve schildklier of andere schildklierafwijkingen.
Dit artikel (PDF) en verschillende andere studies vonden dat schildklierafwijkingen bij dieren gepaard gaan met verschillende klinische symptomen, waaronder een grillig temperament, periodes van hyperactiviteit en angst.
Andere tekenen zijn humeurigheid, algemene ADHD en dwangmatig gedrag, en prikkelbaarheid (Bezzola, 2002).
Dit is niet verrassend omdat hypothyreoïdie in verband is gebracht met veel gevallen van ADHD bij mensen, met name kinderen (Rovet et al. 1996).
Kinderen met hoge niveaus van schildklierhormonen vertoonden bijvoorbeeld een hoge mate van afleidbaarheid en hadden een lagere aandachtsspanne.
Evenzo vertoonden ratten met overactieve schildklieren abnormaal gedrag.
Het abnormale gedrag was hogere niveaus van locomotie en een lagere snelheid van correcte vermijdingsreacties, een indicatie van ADHD.
Beschikbare schildklierbehandelingen voor honden
Verschillende schildklierbehandelingen voor honden zijn bewezen effectief voor honden met een overactieve schildklier, die wordt geassocieerd met hyperactieve honden.
U moet dit met uw dierenarts bespreken om de meest geschikte behandeling te vinden.
Bijvoorbeeld, thyroxine (of Levothyroxine) is een geneesmiddel om hyperactieve honden te helpen door overactieve schildklieren te behandelen (als dat de werkelijke oorzaak is van hyperactiviteit bij uw pup).
In sommige studies onderdrukt behandeling met thyroxine de productie van schildklierhormoon bij Beagle honden met hypothyreoïdie (Panciera et al. 1990).
Er zijn verschillende merken thyroxine beschikbaar, waaronder Levothroid, Levoxyl, Synthroid, Tirosint en Unithroid.
Amfetaminen
Amfetaminen zijn stimulerende middelen voor het centrale zenuwstelsel die worden gebruikt voor de behandeling van ADHD bij honden en mensen.
Deze medicijnen zijn het meest bekend voor mensen met verschillende aandoeningen, maar werden vroeger ook gebruikt om hyperactieve honden met succes te helpen.
Geef uw huisdier uiteraard geen amfetaminen zonder voorafgaand overleg met een dierenarts.
In één onderzoek werden Beagle-honden met een dosis van 0,2 mg/kg amfetaminen (dextroamfetamine) geobserveerd om gedrags- en fysiologische veranderingen vast te stellen.
De waargenomen veranderingen waren lichaamstemperatuur, hartslag en motorische activiteit.
Orale amfetaminen resulteerden in een kalmerend effect, gezien met een afname van de motorische activiteit, met een verlaging van de hartslag met meer dan 15% (Stiles et al. 2011).
Amfetaminen kunnen werken bij de behandeling van ADHD bij honden, ook al worden ze beschouwd als stimulerende middelen.
Amfetaminen stimuleren en verhogen de afgifte van bepaalde chemicaliën in de hersenen, met name dopamine en noradrenaline (Hodgkins e.a., 2012).
Bij gezond functionerende honden zijn het deze twee hersenchemicaliën die een hond aanzetten tot het nastreven van een doel/resultaat: voedsel, seks, spel en geuren.
En zoals de hierboven genoemde studies aantoonden, zijn dit de twee belangrijkste oorzaken van overdreven hyper honden.
Uw hond amfetaminen geven kan dus de overdracht en ontvangst van berichten in de hersenen van de hond verbeteren en de hond kalmeren.
GERELATEERD: 5 Manieren om een hyperactieve hond te trainen om te kalmeren
L-tyrosine suppletie
Tyrosine is een voorloper van de neurotransmitter dopamine in de hersenen van de hond.
Er wordt aangenomen dat afwijkingen in de dopamine neurotransmissie verband houden met de symptomen van ADHD bij honden.
Dit omvat gedragingen als onoplettendheid en impulsiviteit.
Beide heb ik genoemd door de bovenstaande studies met hyperactieve honden door te nemen.
Verder bewijs suggereert dat ADHD wordt geassocieerd met fronto-corticale disfunctie.
Het fronto-corticale gebied van de hersenen is rijk aan dopamine (Genro et al., 2014).
Eerder onderzoek suggereerde voorzichtig dat het D4 dopamine receptor gen, het dopamine transporter gen, en het D2 receptor gen direct betrokken zijn bij de klinische symptomen van ADHD (Faraone et al. 1998).
Zo worden Roborovskii hamsters gekenmerkt door lage dopamineniveaus in de hersenen en hoge niveaus van bewegingsactiviteit (een indicatie van een hyperactiviteitsstoornis) in vergelijking met andere hamsters.
In dit ene experiment verminderde chronische suppletie van L-tyrosine de bewegingsactiviteit van de Roborovskii hamsters in de huiskooi (Hodgkins et al., 2012).
Bovendien verhoogt tyrosine de omloopsnelheid van dopamine en noradrenaline en verlaagt het de omloopsnelheid van serotonine in de hersenen.
Er zijn nog meer studies met dieren beschikbaar over de rol van L-tyrosine bij het verlichten van hyperactiviteit.
“Manische” activiteit, zoals hyperactiviteit en repetitieve bewegingen waarbij het hele lichaam betrokken is bij knaagdieren, werd geblokkeerd met behandeling met alfa-methyl-para-tyrosine (Davies et al. 1976).
Hieruit blijkt dat L-tyrosine suppletie een levensvatbare behandeling is voor hyperactiviteit bij knaagdieren.
De kans is groot dat het vergelijkbare effecten heeft op hyperactieve honden.
Oefening
Oefening moet de eerste van de hulpmiddelen zijn bij de behandeling van hyperactieve honden.
Veel oefeningen kunnen alle opgekropte energie wegnemen, de verveling van uw hond verlichten, en vele gezondheidsvoordelen bieden.
Hoewel er geen studies zijn die een direct verband leggen tussen lichaamsbeweging en verlichting voor ADHD bij honden, impliceren verschillende hierboven genoemde studies dat dit het geval is.
Bovendien toonden studies bij 8-12-jarige kinderen aan dat maximaal lopen in een loopband de motorische volharding en de snelheid van de oogknipperingen verminderde, indicatoren van ADHD-gedrag (Tantillo et al. 2002).
In een dierlijk model, verbeterde loopband oefening hyperactiviteit symptomen, waaronder een verbetering van het ruimtelijk leergeheugen (Kim et al. 2011).
Ze lieten ratten met ADHD oefenen.
Het resultaat was een toename van de expressie van tyrosine hydroxylase (TH) en brain-derived neurotrophic factor (BDNF).
Van beide wordt aangenomen dat ze ADHD-symptomen verlichten.
Een andere studie levert bewijs dat loopband oefening de symptomen van ADHD vermindert.
Het vermindert het celverlies van Purkinjecellen en astrocyten in de kleine hersenen.
Purkinjecellen zijn essentieel voor honden omdat ze motorische bewegingen regelen en coördineren.
Astrocyten helpen de circulatie en bloedstroom te moduleren en transporteren mitochondriën naar neuronen.
In principe werken beide om het lichaam en de hersenen van de hond goed te laten functioneren, energie te hebben als het tijd is om te spelen, en te rusten als het tijd is om te slapen.
Met alles wat we tegenwoordig weten over het oefenen van hyperactieve honden, is het veilig om aan te nemen dat het waarschijnlijk de ADHD-symptomen van honden zal verlichten en uw pup zal kalmeren.
Beweging kan ook helpen om extra calorieën en energie uit de voeding te benutten.
Andere goede oefeningen voor hyperactieve honden dan uw hond meenemen voor lange wandelingen zijn onder andere rennen, zwemmen, en Frisbee.
Klassieke muziek spelen
Klassieke muziek kan een kalmerend effect hebben op hyperactieve honden, zoals aangetoond in verschillende studies en meer in detail besproken in Mary’s artikel over het kalmeren van honden (Meade et al. 2016).
Het afspelen van muziek is LIJKBAAR om hartslagvariabiliteit bij uw hond te verminderen.
Bij muizen verminderde muziekbehandeling angsttoestanden en kan een praktisch therapeutisch effect hebben op angst (Wen-Jing et al., 2009).
Volgens het Instituut voor Onderwijswetenschappenhadden kinderen die tijdens studiesessies werden blootgesteld aan klassieke muziek op de achtergrond een beter geheugen voor geluiden en namen.
Deze zelfde kinderen hadden ook een betere focus en aandacht [source].
Bekijk dit artikel dat een soortgelijk effect bespreekt op kalmerende muziek voor honden.
Bij ratten werd aangetoond dat Mozart muziek de dopamine synthese in de hersenen verhoogt, wat leidt tot een verlaging van de bloeddruk (Akiyama et al. 2011).
Meer specifiek, muziek met geluiden met een hogere frequentie, zoals 4k-16k Hz, resulteerde in een opmerkelijker dopaminesynthese dan laagfrequente geluiden, die het dier waarschijnlijk kalmeren.
Zoals eerder opgemerkt, zijn afwijkingen in het dopaminerge systeem betrokken bij ADHD. Zij zijn waarschijnlijk een van de kritische oorzaken van ADHD bij honden.
Studies tonen in diermodellen aan dat muzikale stimuli het autonome systeem beïnvloeden.
Muzikale stimuli lijken ook neurochemische effecten te hebben.
Ze kunnen ook de synaptische plasticiteit wijzigen (Rickard et al. 2005).
Klassieke muziek kan ook helpen bij ontspanning en meer rust. voor de hond.
Daarentegen, en niet verrassend, moedigt heavy metal muziek honden aan om meer tijd te besteden aan blaffen, zoals aangetoond in een studie (Wells et al. 2002).
Castratie
Testosteron is waarschijnlijk een van de belangrijke oorzaken van hyperactieve honden.
Studies hebben lang geconcludeerd dat reuen doorgaans hyperactiever en agressiever zijn dan teven.
Er zijn veel gegevens hierover, en te veel om door te ploegen voor dit artikel.
Bijvoorbeeld, een statistiek over dodelijke hondenbeten tussen 1989 en 1994 laat zien dat bij 19 van de 20 sterfgevallen een ongesteriliseerde hond betrokken was (Sacks et al. 1996).
Ongecastreerde puppies en kittens verschijnen agressiever en hyperactief dan gecastreerde dieren (Lieberman, 1987).
Dit komt omdat niet-gecastreerde dieren nog steeds testikels hebben, die hoge testosteronconcentraties kunnen blijven produceren.
Testosteronproductie kan leiden tot hogere niveaus van agressie en gedragsproblemen bij dieren, waaronder opstijgen en zwerven.
Studies over testosteron tonen aan dat verhoogde testosteron niveaus delen van de hersenen kunnen stimuleren die betrokken zijn bij bedreiging en agressief gedrag.
Met name bij overmatig hyperige honden namen agressie en gevechten tussen reuen af door sterilisatie of progesteronbehandeling (Knol et al. 2011).
In een andere studie met chimpansees werden verhoogde agressieniveaus gezien wanneer het testosterongehalte hoog was (Muller et al. 2004).
Leer Hyperactieve Honden Nieuwe Trucjes
Een nieuwe truc leren kan helpen de zenuwen van uw hond te kalmeren en hyperactieve honden mentaal uit te dagen.
Dit komt omdat het bezighouden van de hersenen van uw huisdier met een nieuwe uitdaging waarschijnlijk zijn energie concentreren op die taak en niet op andere manieren.
Het leren van nieuwe honden training trucs kunnen uw hond helpen geconcentreerd te blijven op een taak, en helpen een gemeenschappelijke taal en vertrouwen op te bouwen tussen de baas en zijn/haar hond.
Studies over honden tonen aan dat het spelen van spelletjes en het leren van nieuwe trucs verminderde gedragsproblemenwaaronder angst, zeuren en agressie.
Een hond trainen kan helpen om grenzen te stellen voor uw Fido, inclusief welk gedrag aanvaardbaar of onaanvaardbaar is.
Zo kan trucjestraining helpen om een hond die te veel blaft of springt onder controle te houden.
Velen wijzen hyperactieve honden af en zeggen dat “het gewoon een hond is die een hond is”.
Helaas kan de waarheid andere ongewenste gedragingen ontwikkelen en ook een teken zijn van andere onderliggende gezondheidsproblemen.
Leren hoe te detecteren en te handelen met hyperactieve honden is van cruciaal belang.
Als je de hond kunt weerhouden van ongewenste acties zoals agressief en potentieel gevaarlijk zijn.
Bovendien helpt het de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de hond te behouden.
LEES VOLGENDE: 15 Feiten over angstagressie bij honden die je moet weten
Gerelateerd